لنت ترمز از چند جزء مهم تشکیل شده است که هر کدام وظیفه خاصی در عملکرد صحیح سیستم ترمز دارند.

تجربه کاری و استانداردهای فنی نشان می‌دهد که وقتی یک قسمت از سیستم کلاچ فرسوده می‌شود، تعویض یک‌جا (دیسک کلاچ، صفحه فشار، بلبرینگ آزادکننده و در صورت نیاز بلبرینگ پیلوت) از نظر فنی و اقتصادی به‌صرفه‌تر و مطمئن‌تر است. دلایل اصلی: اجزا در یک چرخه فرسایش کار می‌کنند، تعویض جزئی ممکن است باعث ناسازگاری سطح تماس یا فشار شود و در نتیجه موجب خرابی زودهنگام سایر قطعات گردد؛ علاوه بر این، هزینه نیروی کار هنگام باز و بسته کردن مجموعه غالباً باعث می‌شود تعویض یک‌جای قطعات مقرون‌به‌صرفه‌تر باشد.

مایع ترمز اساساً عامل اصلی جلوگیری از تصادفات است. این همان ماده‌ای است که به طور هیدرولیکی لنت ها را به دیسک ترمز محکم فشرده نگه می‌دارد. فراتر از این مایع ترمز اجزای داخلی سیستم را روان نگه داشته و از زنگ زدن جلوگیری می‌کند. وزارت حمل و نقل آمریکا (DOT) طبقات‌بندی‌هایی را برای این مایعات تعیین کرد؛ به گونه‌ای که DOT 3 و DOT 4 از معمول‌ترین مایعات ترمز مبتنی بر گلیکول هستند که در خودروهای روزمره می‌بینید. در این مقاله قراره مواردی مثل اینکه تفاوت دقیق بین این دو چیست و آیا می‌توان در ترمزگیری به خوبی هم عمل کنند؟

بحث قدیمی بین گیربکس دستی و گیربکس اتوماتیک دهه‌ها است که باعث گفت‌وگوهای پرشور میان علاقه‌مندان خودرو شده است. گیربکس اتوماتیک راحتی و سهولت را ارائه می‌دهد و رانندگی روزمره را بی‌دردسر می‌کند.

با این حال، هنوز لحظاتی وجود دارد که دقت، کنترل و لذت خالص رانندگی با گیربکس دستی از گزینه‌ اتوماتیک برتر است. از عبور از مسیرهای دشوار گرفته تا حداکثر عملکرد در پیست مسابقه، گیربکس‌های دستی در شرایط خاص ارزش خود را ثابت کرده‌اند.

در این مقاله، ۱۵ موقعیت مهم را بررسی خواهیم کرد که تعویض دنده به روش سنتی به‌طور قاطع پیروز شده است و توضیح می‌دهیم که چرا گیربکس‌های دستی همچنان جایگاه ویژه‌ای در قلب رانندگان دارند.